wzburzyć się

См. также в других словарях:

• wzburzyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. wzburzać (się) {{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}{{stl 7}}burzy [wzburzyło] {{/stl 7}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}{{stl 7}}krew (w żyłach); {{/stl 7}}{{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}{{stl 7}}burzy… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wzburzać się – wzburzyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} gwałtownie kłębić się, wirować, wichrzyć się, bezładnie się skręcać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jezioro się wzburzyło. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wzburzyć — dk VIb, wzburzyćrzę, wzburzyćrzysz, wzburz, wzburzyćrzył, wzburzyćrzony rzad. wzburzać ndk I, wzburzyćam, wzburzyćasz, wzburzyćają, wzburzyćaj, wzburzyćał, wzburzyćany 1. «spowodować burzenie się, kłębienie, falowanie czegoś; zmącić, zwichrzyć,… …   Słownik języka polskiego

• zagotować się — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os dk Ia, zagotować siętuję się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zacząć wrzeć; zostać doprowadzonym do wrzenia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uważaj, żeby zioła się nie zagotowały. Mleko już… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zakotłować się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Ia, zakotłować sięłuję się, zakotłować sięłuje się {{/stl 8}}{{stl 7}} wykonać kilka gwałtownych, bezwładnych ruchów, poruszyć się gwałtownie, często chaotycznie; zakłębić się, wzburzyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Morze… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zakotłować się — dk IV, zakotłować sięłuje się, zakotłować sięował się «zakłębić się, zafalować, wzburzyć się» Woda zakotłowała się w jeziorze. ◊ Zakotłowało się gdzieś (w tłumie, na placu) «(w tłumie, na placu) powstało zamieszanie» …   Słownik języka polskiego

• zapienić się — «pokryć się pianą, stać się pienistym; wzburzyć się» Piwo zapieniło się w kuflu. Morze zapieniło się w czasie burzy. przen. «o człowieku: wybuchnąć (gniewem), objawić swą złość» Zapienić się z gniewu …   Słownik języka polskiego

• rozjątrzyć — dk VIb, rozjątrzyćrzę, rozjątrzyćrzysz, rozjątrzyćjątrz, rozjątrzyćrzył, rozjątrzyćrzony rozjątrzać ndk I, rozjątrzyćam, rozjątrzyćasz, rozjątrzyćają, rozjątrzyćaj, rozjątrzyćał, rozjątrzyćany 1. «spowodować, że rana się nie goi, ropieje, zaognia …   Słownik języka polskiego

• wzburzenie — n I 1. rzecz. od wzburzyć. 2. lm D. wzburzenieeń «stan podniecenia, zdenerwowania; niepokój, wrzenie, rozdrażnienie» Gwałtowne, wielkie wzburzenie. Nie móc opanować wzburzenia. Wzburzenie ogarnia kogoś. wzburzenie się rzecz. od wzburzyć się …   Słownik języka polskiego

• rozgorączkować — dk IV, rozgorączkowaćkuję, rozgorączkowaćkujesz, rozgorączkowaćkuj, rozgorączkowaćował, rozgorączkowaćowany rozgorączkowywać ndk VIIIa, rozgorączkowaćowuję, rozgorączkowaćowujesz, rozgorączkowaćowuj, rozgorączkowaćywał, rozgorączkowaćywany… …   Słownik języka polskiego

• zawrzeć — I dk XI, zawrzećwrę, zawrzećwrzesz, zawrzećwrzyj, zawrzećwarł, zawrzećwarty, zawrzećwarłszy zawierać ndk I, zawrzećam, zawrzećasz, zawrzećają, zawrzećaj, zawrzećał, zawrzećany 1. częściej ndk «mieścić w sobie, mieć coś jako składnik (dziś tylko o …   Słownik języka polskiego